Autore: Andrea Scaloni

M^ә scusaré si avé magnàt^ә da pògh^ә,
nun è argumènt da cunv^әrsazióŋ.
Ènn^ә ròbb^ә ch^ә s^ә fann^ә e nun s^ә dič^әn^ә,
ma io v’ho pròpi da fà na cunf^әsióŋ.

In pògh^ә paròl^ә la storia è questa:
ma me l gabinétt^h m^ә piač^ә na mucchia.
La sera, la matìna e a tutt^h l’ór^ә
p^әr me a stà sul water è na pacchia.

Adessa nun è ch’io vòj fà l sapùt^ә,
ma è n po’ cóm^ә quant s^ә fà l’amór^ә:
c’è quel ch^ә n j sà milànd da f^әnì
e quel ch^ә s^ә badurla tre quattr’ór^ә.

Io nt st^ә ròbb^ә nun c’ho na gran fuga,
ma l’altr giórn m’ha prés^ә l’agitazióŋ:
la sdulurata m’è nuta a l’ stadio
mèntr^ә giugava la naziunal d^әl palóŋ.

E pròpi ntl mumènt^h ch^ә m^ә pareva
da èss^әm^ә lib^әràt^ә da n gran fardèll,
dagg^h óltra la maŋ da la part^ә d^әl mur^ә
e guasi m^ә s’acapóna la pèll.

D^әla carta igiennica manc^h l’ombra,
(… sì, l so ch^ә vujaltri dagià ridé…)
ma machì puliss duventa n problema
p^әrché s’ènn^ә anca scurdati d^әl bidè.

Tra na madonna e n’antra m’arcòrd^ә
ch^ә nun ho cumpràt^ә manc^h l giurnàl^ә.
N artìcul^ә d^ә Sallusti o d^ә Belpietro
p^әr dass n’arpulita nun era mal^ә.

Quant l’arbitr^ә fischia l s^әcónd^ә tèmp
ecca ch^ә m^ә viéŋ in mènt^ә la suluzióŋ:
c’avrìa d’avé la bandiera triculór^ә
ntla sacòccia d^ә diétra di calzóŋ.

M^ә sa fatìga, v^ә l pòss’ asigurà,
ma è sól’ p^әr l^әvamm^ә da st’afànn^ә.
Nun era acusì ch^ә m^ә cr^әdéva
da f^әst^әgià i centencinquantànn^ә.

Sì, nun sarò stat^ә n gran patriota
ma quant č^ә vòl č^ә vòl’, vivadio!
E pò, si la dòpra l m^әnistr^ә Bossi
chi è ch^ә dič^ә ch^ә n la poss duprà io?

Acqua scura cóm^ә l piómb^ә
s^ә pr^әpàra malasù da lóng^h,
quànd’ancó machì a marina
la caldàccia tàja l^ә gàmb^ә
e l garbìŋ fiàra.

Ma la bùga prèst càrga
e prèst lìbb^әra,
e dagià n tramónt^ә róšc^ә
ariscàlda st’aréna p^әsànta
dòp^ә l t^әmpuràl^ә.

Da ch^әla finèstra apèrta
tra l Fusàčč^ә e Scap^әzàŋ
végg^h i culóri d^әl tèmp.
Nun vòj capì p^әrché:
m^ә cuntènt^h d^ә struligà.